کشتار در برابر دوربین ها
«هرچه می خواهی، بگو؛ ولی بگذار من کارم را انجام بدهم.» معادله ای است بسیار ساده که در حال حاضر نخست وزیر خودکامه رژیم اشغالگر قدس در کارهای خود از آن استفاده می کند؛ معادله ای که امروز مجددا و به شیوه ای همگون با قرون ظلمانی وسطی تنظیم شده است. اولمرت کشتارهای مداوم به راه می اندازد، از تروریسم حقیقی، سیاست اعمال فشار، اشغال اراضی، غارت ثروت ها و ترور رهبران و کودکان بی پناه استفاده می کند و تمامی این اقدامات تجاوزکارانه را در برابر دوربین های شبکه های تلویزیونی انجام می دهد.
جهان امروز که زشت ترین جنایات و وحشیانه ترین اقدامات را شاهد است، گزینه های زیادی در برابرش وجود ندارد و زمان، اجازه انتظاری بیش از این را نمی دهد و باید موضع خودش را مشخص کند، به ویژه آنکه شبح گرسنگی و حلقه محاصره بیش از گذشته زندگی فلسطینیان را تهدید می کند.
ریختن خون فلسطینیان دیگر به یک عادت تبدیل شده است تا جایی که تصور می شود کشتن یک فلسطینی حرام نیست و دیگر به خاطر جنایت های دولت اشغالگر، نه عرق شرم بر پیشانی کسی می نشیند و نه پشت کسی از جنایت های دشمن صهیونیستی می لرزد.
از زمان شکل گیری رژیم اشغالگر قدس تاکنون، رهبران دولت عبری، ارتش و گروهک های صهیونیستی بارها دست به جنایت، نسل کشی و پاک سازی نژادی زده اند که پشت انسان از شنیدن آن می لرزد و تمامی رهبران و حاکمان این رژیم غاصب نقشی ویژه در نسل کشی ها در لبنان و فلسطین داشتند.
همه به خاطر دارند که شارون بعد از اشغال بیروت، در اردوگاه پناهندگان فلسطینی «صبرا و شتیلا» چه جنایت هایی را مرتکب شد، جنایت هایی که پژواک آن همچنان در گوش جهانیان باقی است.
شیمون پرز که خود را کبوتر صلح می داند و جایزه صلح نوبل را گرفته است، مجری کشتار «قانا» و قتل شماری از شهروندان بی پناه لبنانی است.
ایهود باراک نیز کشتارهای وحشیانه را علیه فلسطینیان به راه انداخت و از نقشی ویژه در حمله هوایی، زمینی و دریایی به شهرها، روستاها و اردوگاه های فلسطینی برخوردار بود.
گرسنه نگاه داشتن، اعمال فشار و محاصره ملت فلسطین و مسائلی از این قبیل، سیاست هایی است که رژیم صهیونیستی در روند بازنگری، شکل یک فیلم آمریکایی را به آن داده است، فیلمی با عنوان «فانتازیای تاریخی» به کارگردانی ایهود اولمرت؛ البته تفاوت این فیلم با دیگر انواع، آن است که ماجراهایش کاملا حقیقت دارد.
ملت فلسطین در حال حاضر با شدیدترین شکل کشتارهای سازمان یافته مواجه است و دشمنان با این کار خود در صدد در هم شکستن اراده پولادین ملت هستند. صهیونیست ها با گرسنه نگاه داشتن ملت قهرمان سرزمین اسرا و معراج در پی آن هستند که از فلسطینیان انتقام بگیرند.
جنایت هایی که اشغالگران در نوار غزه و کرانه باختری مرتکب شدند، در بیشتر رسانه های گروهی پخش شد، ولی نکته اساسی در این میان، سکوت مرگبار جامعه جهانی و کشورهای عربی است.
فلسطینیان فریاد کمک سر می دهند، صهیونیست ها می کشند و جامعه جهانی نیز در برابر تمامی جنایت ها ترجیح می دهد که سکوت اختیار کند.
شاید نقطه غیرقابل تصور در سیاست رژیم صهیونیستی نمود علنی باورها باشد. امروز دیگر دولت اولمرت کاملا دست مسئولان صهیونیست خود را بازگذارده تا انواع اقدامات وحشیانه رامرتکب شوند و هرچه در توان خود دارند، به معرض نمایش بگذارند.
اجماع ملی در حال حاضر برای انجام هر کاری به اراده ای عملی نیاز دارد و انجام هیچ کاری نیز بدون دست یابی به ابزارهای اجرای آن ممکن نیست.
باید عجله کرد. خطر، انسان های بی گناه فلسطینی را تهدید می کند، افرادی که حاضر به پذیرش اشغالگران و تسلیم در برابر آنان نیستند. در وضعیت کنونی انتظار می رود که «اسرائیل» خون تعداد بیشتری از فلسطینیان را بریزد، نه به خاطر آنکه آنان به مقابله با صهیونیست ها می پردازند، بلکه برای آنکه مانع از آزادی سرزمین شان شوند. لحظه ای سرنوشت ساز در تاریخ فلسطین در حال رقم خوردن است که پیامدهای مخصوص به خود را خواهد داشت. آنان که از تسلیم شدن در برابر دشمن خودداری می کنند، پیشاپیش گزینه خود را انتخاب و با این کار بر صداقت خود تاکید می کنند و تنها در این میان ملت فلسطین باقی می ماند که باید در برابر این امتحان واقعی، خود را ثابت کند.
منبع: مرکز اطلاع رسانی فلسطین
تهیه شده در گروه اینترنتی انتظار یار
واحد ضد صهیونیست
